[zaloguj się]
[pdf]

SZECHAR (5) sb m

szechar (4), sekar (1), [sechar, szekar]; szechar BudBib (4); sekar BibRadz.

Fleksja
sg
N szechar
G szechara, sekar, secharu
A szechar

sg N szechar (1). ◊ G szechara (1), sekar (1), [secharu]. ◊ A szechar (2).

Teksty nie oznaczają é; a jasne.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. sycera.

Mocny napój alkoholowy (z hebr. szeher: ‘mocny napój sfermentowany, sporządzony z owoców, zwłaszcza z daktyli, z niektórych zbóż lub miodu’); sechar PolAnt (5): Biádá onym kthorzy ſą mocni ku pićiu winá/ á ludźiom trwáłym ku nálewániu Sekár. BibRadz Is 5/22; ktorzy ſiedzą w bronie/ przypiewáli też (ná mię) pijąc ſzechár (marg) Sżechár/ káżde pićie ktore vpaia [...] (–). BudBib Ps 68/13; opiliſię/ á(le) nie winá/ záchwiali ſię á(le) nie od ſzechárá. BudBib Is 29/9, Is 56/12; [BibRadz I 62c marg; ſzecháru/ to ieſt/ wſzelákiego pićia co vpaia. BudBib I 140d marg, I 59b marg].
[Szereg: bibl. »wino i (abo, ani) s(z)ekar« = vinum et sechar PolAnt: Ty y ſynowie twoi nie będźiećie pić winá/ áni Sechár BibRadz Lev 10/9, Deut 14/26; Y mowił Iehowá do Aharoná rzekąc: Winá y Sżekárá pić niebędzieſz BudBib Lev 10/9, Deut 14/26.]

Cf SYCERA, [SZYKER]

LWil